ਭਾਣਾ

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ

 ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੋਚ ਸਵਾਰਥੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੂਜਿਆ ਨਾਲੋ ਉੱਚਾ ਦੇਖਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਤੋਂ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣਨ ਦੀ ਲੋਚਾ ਤੱਕ ਲੈ ਆਂਦਾ । ਸੰਸਾਰਕ ਸੁਖ ਭੋਗਣ ਲਈ ਮੁਖੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖੋਹ ਖੁਹਾਈ ਕਰ ਨਿਮਾਣੇ ਨਿਤਾਣੇ ਬਣਾ ਛੱਡਿਆ । ਕੁਛ ਤਾਂ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਾ ਸਮਝ ਅਉਣ ਵਾਲੇ ਵਰਤਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਸੀ ਉੱਪਰੋ ਡਾਢੇ ਲੋਕਾਂ ਹੋਰ ਡਰਾ ਕੇ ਇਹ ਗੱਲ ਜਚਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਅਦਿੱਖ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਕਮ ਮੰਨਣ ਲਈ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ

                                       ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਤਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਾਣੀ ਵੰਡ ਦੇਖਦਿਆਂ , ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵਰਨ ਵੰਡ ,ਅਤੇ ਤਕੜਿਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਸਾਜੇ ਕਨੂੰਨ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਮਾੜੇ ਨਾਲ਼ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਵਿਹਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ , ਕੁਝ ਜਾਗੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਿਸ ਰਹੀ ਲੋਕਾਈ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਅਵਾਜ ਉਠਾਈ ਤੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ । ਸ਼ਰਧਾ ਵੱਸ ਨਵੇਂ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਕ ਇਨਕਲਾਬੀ ਜੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਰੱਬ ਦੀ ਥਾਂ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ (ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਰੱਬ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ ਪਉਂਦੇ ਰਹੇ) ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ‘ਧਰਮ’ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ । ਨਵਾਂ ਸੋਚ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਭੋਗ ਰਹਿਬਰ ਲੋਕ ਤਾਂ ਚਲੇ ਗਏ ਪਰ ਸਮਾ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਫਿਰ ਲੋਟੂ ਟੋਲੇ ਦੇ ਹੱਥ ਆ ਗਿਆ । ਲੋਟੂ ਟੋਲੇ ਨੇ ਹੱਕ ਸੱਚ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਬਣਾਏ ਅਰਥ ਦੇ ਕੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਧਾਰਮਿਕ ਪਖੰਡਾਂ ਦੇ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਕੜ ਲਿਆ ।

ਫਿਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਜੋ ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕੀ ਹੈ ? ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਦੁਨਿਆਵੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲਈਏ । ਹਰ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਸੜਕੀ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਿਯਮ ਹਨ । ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਚੱਲਣਾ , ਸਟਾਪ ਸਾਈਨ ਤੇ ਰੁਕ ਕੇ ਚੱਲਣਾ , ਸਪੀਡ ਦੀ ਪਾਬੰਦੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਮੁੱਖ ਗੱਲਾਂ ਹਨ ਤੇ ਇਸ ਸਾਰੇ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਥਾਰਟੀ ਕਾਬੂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਪੂਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਟਰੈਫਿਕ ਲਾਈਟ ਸਿਸਟਮ ਹੈ , ਕੈਮਰੇ ਲੱਗੇ ਹਨ ਕਿਤੇ ਪੁਲੀਸ ਵੱਲੋਂ ਆਪ ਲੁਕਵੇਂ ਥਾਂ ਖੜ ਕੇ ਅਉਣ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਅਸੀ ਇਸ ਪ੍ਰਬੰਧ ਬਾਰੇ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਟਰੈਫਿਕ ਉਸ ਟਰੈਫਿਕ ਕੰਟਰੋਲ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਹੈ ,ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਅਉਣ ਵਾਲੇ ਟਰੈਫਿਕ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ , ਰੈੱਡ ਲਾਈਟ ਤੇ ਸੜਕ ਕਰਾਸ ਕਰਕੇ ਕਹੀਏ “ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਜੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਕੰਟਰੋਲ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ” । ਜੇ ਕੋਈ ਇਸ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਨਤੀਜੇ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਐਕਸੀਡੈਂਟਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਅਉਂਦੇ ਹਨ । ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਜਾਂ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਗਲਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਪਣੀ ਤੇ ਸੜਕ ਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਉਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਆਵਾਜਾਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੁਕਮ ਅਦੂਲੀ ਕਰਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਆਪਣਾ ਲਾਈਸੈਂਸ ਕੈਂਸਲ ਕਰਵਾਉਣਾ , ਭਾਰੀ ਨਕਦ ਰਕਮ ਜ਼ੁਰਮਾਨੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਣਾ ਹੈ ।

                     ਬਿੱਲਕੁੱਲ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਜਿਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਨਿਯਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ ਜਿਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਆਹ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਭਾਵ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਬਿਨ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜੇ ਕੋਈ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੌਤ ਤੱਕ ਦੀ ਸਜਾ ਆਮ ਹੋ ਗਈ ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਬਣ ਗਈ ਕਿ ਰਾਜੇ ਦੇ ਹੁਕਮ ਬਿਨ ਪੱਤਾ ਨਹੀ ਝੂਲ ਸਕਦਾ , ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਹੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਲਈ ਕੁਝ ਧਾਰਮਿਕ ਅਸੂਲ ਜਿਵੇਂ ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ , ਹੱਕ ਦੀ ਖਾਣੀ , ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਉਹਨਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨੀ ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਜਿਆਦਾਤਰ ਇਸ ਲਈ ਲੋਕ ਦਾਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਬਦ ਵਰਤਦੇ ਸਨ ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਠੀਕ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਇਹੀ ਦਾਨ ਪ੍ਰਥਾ ਵਰਗੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਪਰਵਾਰਿਕ ਸਮਾਜਿਕ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਭੱਜੇ ਸਵਾਰਥੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਬਣਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਨਰਕ . ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਡਰ ਲਾਲਚ ਦੇ ਕੇ ਧਰਮ ਦੀ ਖੱਡ ਵਿੱਚ ਧਕੇਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਟਪੋਰੀ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਕਰਮਕਾਂਡਾਂ ਦੀ ਰੱਸੀ ਲਮਕਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਖੱਡ ‘ਚੋਂ ਕੱਢਣ ਦੇ ਲਾਰੇ ਲਾਉਣ ਲਾਗੇ । ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧਰਮ ਨੇ ਰਾਜੇ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਲਿਆ । ਧਰਮ ਤੇ ਰਾਜ ਦਾ ਆਗੂ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ ਗਏ । ਧਰਮ ਇਕੱਲਾ ਧਰਮ ਨਾ ਰਹਿ ਕੇ “ਰਾਜ ਧਰਮ” ਬਣ ਗਿਆ ਧਰਮ ਤੇ ਰਾਜ ਇੱਕ ਹੋ ਗਏ ਚੋਰ ਤੇ ਕੁੱਤੀ ਰਲ਼ ਗਏ । ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਪਰਮ ਮਿੱਤਰ ਇਕਬਾਲ ਗਿੱਲ ਜੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ “ਸਿਆਸਤ, ਤੇ ਪੁਜਾਰੀ ਵਰਗ ਵਿਚ ਪੁਰਾਣੀ ਸੰਢ-ਗੰਢ ਹੈ

ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਲੋਟੂਆਂ ਦੀ ਚਾਕਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਪੁਜਾਰੀ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦੇ ਕੀਤੇ ਪਾਪਾਂ ਕਾਰਨ ਗਰੀਬ ਹੋ ਇਸ ਜਨਮ ਵਿਚ ਭਾਣੇ ਵਿਚ ਰਹੋ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਸੁਧਰ ਜਾਣਗੇ ਜਾਂ ਪ੍ਰਲੋਕ ਸੁਧਰ ਜਾਵੇਗਾ

ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਚਾਲ੍ਸਾਜ਼ੀ ਹੈ ਅਮੀਰ ਲਈ ਦਾਨ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦਾ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਚੂਸੋ ਫਿਰ ਦਾਨ ਕਰੋ

ਇਹ ਪੂਰਾ ਹਿਸਾਬ ਹੀ ਤਰਕ-ਸੰਗਤ ਨਹੀਂ, ਫਿਰ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਕਮਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ

” ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ “ਰਾਜਧਰਮ” ਤੋਂ ਇਹੀ ਗੱਲ ਪੁੱਠੀ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਕੇ “ਧਰਮਰਾਜ” ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਤੱਕ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ ।ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਚੱਕੀ ਦੇ ਦੋ ਪੁੜਾਂ ਨੇ ਪੀਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਾਲਮ ਕਨੂੰਨ ਤੋਂ ਅਜਾਦ ਹੋਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਕੇ ਧਰਮ ਰਾਜ ਭਾਵ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਤੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤਾਂ ਪੱਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਝੂਲ ਸਕਦਾ ਤੂੰ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦਾਂ ਹੈੰ ?

                             ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਸੋਚ ਦੀ ਗੁਲਾਮ ਲੋਕਾਈ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਮਸਲਨ ‘ਰੱਬ’ , ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਆਸਣ ਤੇ ਬੈਠਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਵੱਖ ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉਸ ਦੇ ਖਾਸ ਸਰੂਪ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ , ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਰੱਬ ਦਾ ਕੋਈ ਸਰੂਪ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਰੰਗ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਉਸਦੀ ਖਾਸ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ , ਭੁਲਿਓ ਲੋਕੋ ਇਹ ਰੱਬ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵਸਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਜੋ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਸਮਝੋ ! ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਤੁਹਾਨੁੰ ਜੋ ਲੋਟੂ ਟੋਲੇ ਵੱਲੋਂ ਗੁਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣੋ ! ਜਾਲਮ ਰਾਜੇ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮੀ ਕਨੂੰਨ ਬਿਨਸਨਹਾਰ ਹਨ । ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਕਨੂੰਨ ਅਟੱਲ ਹੈ , ਨਿਰਭਉ ਹੈ, ਨਿਰਵੈਰ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤੇ ਇਹ ਜਾਲਮ ਵੀ ਸਭ ਇੱਕ ਅਦਿਖ ਸ਼ਕਤੀ ਸੇ ਸਾਜੇ ਹਨ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਗੁਲਾਮ ਕਿਉਂ , ਇਹਨਾਂ ਜਾਲਮਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾ ਹੱਕ ਸੱਚ ਦਾ ਰਾਹ ਅਪਣਾ ਕੇ , ਕਾਣੀ ਵੰਡ ਰੋਕ ਕੇ , ਖੁੰਢੀ ਕਰ ਦਿਉ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਇਕ ਹੋ ਜਾਉ ਸਭ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਨਾ ਦਿਸੇ ਬੇਗਮ ਪੁਰਾ ਬਣਾ ਦਿਉ ਇਸ ਸਮਾਜ ਨੂੰ । ਰਾਜੇ ਸ਼ੀਹ , ਮੁਕਦਮ ਕੁਤੇ ਹਨ । ਇਹ ਲੋਕ ਸ਼ਕਤੀ ਮੂਹਰੇ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀ ਟਿਕ ਸਕਣਗੇ ਇਹ ਮਾਰਗ ਥੋੜਾ ਔਖਾ ਜਰੂਰ ਹੈ ਔਕੜਾਂ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਾਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਸਹੋ ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀ ਡਰ ਕੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੜ ਵੱਟ ਬੈਠੇ ਰਹੋ ਤੇ ਭਾਣਾ ਭਾਣਾ ਦੀ ਮਾਲਾ ਫੇਰਦੇ ਮਰ ਜਾਵੋਂ । ਇਹ ਮਾਰਗ ਸਿਰ ਧਰ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀ ਆਉ ਦਾ ਮਾਰਗ ਹੈ । ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਕਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਇਥੇ ਚੰਗਾ ਵੀ ਹੈ , ਮੰਦਾ ਵੀ ਹੈ , ਪੁੰਨੀ ਵੀ ਹੇ , ਪਾਪੀ ਵੀ ਹੈ . ਰਾਜਾ ਵੀ ਹੈ ਪਰਜਾ ਵੀ ਹੈ ਸਾਧ ਵੀ ਹੈ ਚੋਰ ਵੀ ਹੈ , ਅਮੀਰ ਵੀ ਹੈ ਗਰੀਬ ਵੀ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਸਹਿਰ ਦੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਨਿਯਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਹਨ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ ਵੀ ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਨੂੰ ਭਾਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਸਹੀ ਜਾਉ ।ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਕੰਟਰੋਲ ਅਥਾਰਿਟੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ , ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਭਉਂਦਾ ਹੈ ਇਹ ਆਵਾਜਾਈ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਪਾਰ ਕਰ ਜਾਣਾ , 50 ਦੀ ਸਪੀਡ ਵਾਲੀ ਥਾਂ 100 ਤੇ ਗੱਡੀ ਭਜਾਉਣਾ , ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਲਾਈਨ ਛੱਡ ਕੇ ਇਨਕਮਿੰਗ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਦੀ ਕਾਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਕਨੂੰਨ ਤੋੜਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਨੂੰਨ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ।

                                ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ਼ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਭਉਂਦਾ ਨਹੀਂ , ਮੈਨੂੰ ਭਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਜਾਨ ਵਾਰ ਕੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਇੱਜਤ ਦੀ ਰਖਵਾਲੀ ਕਰੇ ਇਹ ਮੇਰਾ ਭਾਣਾ ਹੈ , ਹੁਕਮ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨ , ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਤਿਆਗਣ ਦਾ ਪਖੰਡ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਉਸੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚੋਂ ਮੰਗ ਮੰਗ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹੋ , ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਭਉਂਦਾ ਨਹੀਂ , ਮੈਨੂੰ ਭਉਂਦਾ ਹੈ “ਘਾਲਿ ਖਾਇ ਕਿਛ ਹਥਹੁ ਦੇਇ” , “ਉਦਮ ਕਰੇਂਦਿਆ ਜੀਉ ਤੂ ਕਮਾਵਦਿਆ ਸੁਖ ਭੁੰਚ” । ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭਉਂਦਾ ਕਿ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਾਏ ਦੀ ਪਛਾਣ ਭੁੱਲ ਜਾਵੇਂ ।

                ਕੋਈ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫਤ ਆ ਪਈ , ਹੜ੍ਹ ਆ ਗਏ , ਬਿਮਾਰੀ ਆ ਗਈ , ਕੁਦਰਤੀ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਪਤਨੀ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜਾਨ ਚਲੀ ਗਈ ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਭਾਣਾ ਹੈ , ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨਣਾ ਪਏਗਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਾਹ ਨਹੀ ਇੱਥੇ ਭਾਣਾ ਸ਼ਬਦ ਇੱਕ ਹੌਸਲਾ ਹੈ , ਧਰਵਾਸ ਹੈ ਪਰ ਭਾਵੇ ਕਿ ਇਸ ਨੁਕਸਾਨ ਅਸਹਿ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਤੂੰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਰੋਈ ਜਾਵੇਂ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਬੱਚੇ ਜਾਂ ਬਾਕੀ ਪਰਵਾਰ ਰੁਲ਼ ਰੁਲ਼ ਕੇ ਮਰ ਜਾਵੇ ।

                         ਭਾਣੇ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਹੈ .ਜੇ ਇਹ ਅਰਥ ਹੁੰਦਾ ਜੋ 'ਭਾਈ' ਅਤੇ 'ਲੀਡਰ' (ਰਾਜਾ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ )ਮਿਲ਼ ਕੇ ਕੱਢਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਰਾਜੇ ਸੀਹ ਮੁਕਦਮ ਕੁਤੇ...ਪਾਪ ਕੀ ਜੰਝ ਲੈ ਕਾਬਲਹੁ ਧਾਇਆ ...ਅਤੇ ..ਉਦਮ ਕਰੇਂਦਿਆਂ ਜੀਉ ਤੂ ਕਮਾਵਦਿਆ ਸੁਖ” ਕਹਿਣ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ।

                                                 ਪਰ ਅਫਸੋਸ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਚਾਲਾਕ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭਾਣੇ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਉਹੀ ਘਸੇ ਪਿਟੇ ਅਰਥ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਥੱਲੇ ਲੁਕੋਣ ਦੀ ਕੋਈ ਕਸਰ ਬਾਕੀ ਨਹੀ ਛੱਡੀ । ਸੱਜਣ ਠੱਗ ਦਾ ਇੱਕ ਡੇਰਾ ਬੰਦ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਰਹਿਬਰ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਗਲੀ ਦੇ ਹਰ ਮੋੜ ਉੱਤੇ ਡੇਰਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਕੁਆਰੀ ਸੋਚ ਦਾ ਸਤ ਭੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗੇ । ਵਢੀਅਹਿ ਹੱਥ ਦਲਾਲ ਕੇ ..ਦਾ ਹੋਕਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸੇਵਕ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਹੀ ਸ਼ਰਾਧ ਮਨਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਉਦਾਹਰਣਾ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਜਿੱਥੇ “ਅਕਲੀ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਐ” ਵਰਗੀ ਤਰਕਵਾਦੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪੱਠਾ ਗੇੜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ‘ਭਾਣੇ ਦਾ ਸੰਕਲਪ’ ਵੀ ਇੱਕ ਹੈ । ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇਚ ਸੋਚ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਕਿ ਰੱਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਬਿਨ ਪੱਤਾਂ ਨਹੀਂ ਝੁੱਲ ਸਕਦਾ ਜੋ ਕੁਝ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਸਹੀ ਜਾਓ । ਜਾਲਮ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨ ਵਾਲੀ ਤਰਕ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਜੰਗਾਲੀ ਗਈ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਮਾਲਾ ਨੇ ਲੈ ਲਈ , ਗਰੀਬ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਕੰਧ ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਗਈ ਤੇ ਡੇਰਿਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਗੁੰਬਦਾਂ ਦਾ ਆਕਾਰ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਅਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਲੱਗਾ । ਇਹ ਸਭ ‘ਰੱਬ ਹੁਕਮ ਬਿਨ ਪੱਤਾ ਨਹੀਂ ਝੁੱਲ ਸਕਦਾ’ ਦੇ ਗਲਤ ਪਰਚਾਰ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਇ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਮਰ ਜਾਣ ਨੂੰ ਭਾਣਾ ਮੰਨ ਲਿਆ ਗਿਆ , ਕਮੀਨਾ ਸਾਧ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਅਬਲਾ ਦੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ਼ ਖੇਡ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਧ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦੁਆਉਣ ਦੀ ਥਾਂ, ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਸਾਧ ਹਮਾਇਤੀਆਂ ਵਾਲੋਂ ਰੱਬੀ ਹੁਕਮ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾ ਚੁੱਪ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸਾਰੂ ਸੋਚ ਨਿਕਲ਼ਣੀ ਸੀ ਅਉਣ ਵਾਲੀ ਆਫਤ ਲਈ ਤਾਜਾ ਦਮ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉੱਥੇ ਇਸ ਦੀ ਆੜ ਥੱਲੇ ਵਿਹਲੜ ਧਾਰਮਿਕ ਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਬੁਰੇ ਤੋਂ ਬੁਰਾ ਕੰਮ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਡੱਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਭਾਣੇ ਦੀ ਸੂਈ ਨਾਲ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸਿਉਂ ਦਿੱਤੇ.........................

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ realandclear@yahoo.ca

Read more...

Funjabi Politicians proved their love for Reservation

Kamaldeep Singh Brar

‘Cattle class’ needs no reservation to travel with railways but it is very important for a politician to get most of the passengers of cattle class reserved under the different categories mentioned in Indian constitution, so that he can travel in to an ambassador car. Often people, who treat themselves as intellectuals, try to prove that the politicians are not honest with the provision of reservation. Such people love to hate the love of politicians for the reservation.
However, after got humiliated for years, now Indian politicians have proved that to what extent they are honest towards concept of reservation. Now a CBI inquiry has established that Politicians are enough honest to fight for the implementation of reservation not only at political, social and constitutional level but also at individual level.
Recently CBI has found that a top politician of Punjab, heading state’s prominent rendezvous, had given the concession to the constitutionally reserved categories in the bribe amount demanded by him for the appointments on a lucrative post in Panchyat department. Being honest with his ideological support to reservation, minister had collected only between rupees 1.5 to 2.5 lakh from the candidates of constitutionally reserved classes as a bribe, where as candidates for the general category had to pay between rupees 2.5 to 3.5 lakhs for the same post.
As was expected, media, mostly in the control of upper class, is trying to dilute the true spirit behind the scandal. Scandal was to add new dimensions in the areas where reservation could be implemented. It was an experiment that how reservation could be extended to unofficial practice of bribe. In the absence of any norms for accepting bribe from reserved class citizens, minister did not compromise the standers to implement reservation. However, despite this, media is doing no more than to compare this politically correct scandal with other normal scandals on daily routine.
Politically Arjun singh failed to cash the Idea of reservation offered by him in higher study institutions but Funjabi minister is also going to gain politically from his experiment. Before the scandle, There were speculations that during next assembly elections, minister’s party could need to patch up with the party of elephant powered with the reserved votes. Now there will no need to compromise with a party only reliable on the politics of reservation because minister has established himself as a perfect leader who cares for the reserved vote bank.
Few weeks back, elephant party leader tried to woo the reserved by wearing the garland of 1000 rupees notes. But she never tried to implement the formula of reservation while collecting ‘FUNDS’ from the party workers mainly belong to reserved class. She is also surprised with recent move of Funjabi minister.
All the politicians and government machinery should immediately adopt minister’s formula. It is a known fact that bribe is the most common practice in our country. And to solve the real purpose of the reservation it is must to extend the Idea to all unofficial dealings. Otherwise, reserved categories will be forced to pay bribe equal to general class and reserve class would not find unequal ground to uplift themselves.
To make this new aspect of reservation more popular, government should amend the penalties concerning cases of corruption. Those ministers and officials, who follow the concept of reservation while unofficial financial dealings, should be given concession if ever they meet penalty. This step will also increase the respect for reservation in the mind of the officials of general categories as implementing reservation while practicing corruption would save them from the long term of jail sentence.
In last, once again I would like to appreciate the Indian ministers for their dedication towards the concept of reservation. Also In past, when a imported minister tried to sum up different reserved classes in to one by calling them ‘cattle class’, at that time also all the grass root level politicians opposed the imported minister by going beyond parties lines. Every one interpreted that politicians felt use of word ‘cattle class’ was insult of all the poor people. But in fact, politicians were angry because the imported politician intentionally or unintentionally addressed the real problem of the ‘cattle class.’ This word was able to unite all the poor people of India under one definition.
Every politician also knows that the concept of reservation is also must for the national integrity. Otherwise, if recognized itself, cattle class could demand their share in the GDP. Reservation is a good tool to apart all poor from each other. Naxalism erupted only in that part of India where politicians failed to divide the people on the name of reservation.

Read more...

ILLOGICAL Approach of Punjabi Communists

Kamaldeep Singh Brar

While roaming here and there, Nanak uttered some couplets about the structure of Universe and Mardana gave the background music. For the communists, it was all a very good musical show but Nanak could not be considered a scientist as never an apple came down to his head to force him conduct a research in scientific way. For the comrades Nanak was enough fanatic for his views about the GOD to neglect his other work. Nanak was unlucky as all the credit about our understanding of universe goes to Newton and his admirers.

Punjabi class of communists failed to produce any scientist but they should be given Nobel Prize for the logics (or could also be said illogics) they have discovered to prove their different point of views. Communists want to abolish class system but irony is they themselves are divided into different classes. I have good number of communist friends believe in the photographs of bhagat Singh with Turban but there is also an opposite class, which support the Hat. Well, One another class of communists is called Punjabi Nexlites (80's batch) and once I had misfortune to meet two veteran Nexlites of Nexlite movments in Punjab. Ignorant of my misfortune I was very excited to meet them. Both father and his unmarried daughter live in Nurmhal near Jalandhar in a well constructed home. With due respect, I went to them in hope of an interview in context of their point of views on the current situation of Nexlite movement in the different parts of India. However, the things altered when I reached there.

Lady, in her 60’s was very polite and still beautiful. It took me few minutes to get out of thinking how beautiful she would be in her 20’s. I had not started yet but the old man questioned me about myself and declared I am not enough capable to interview him. He gave me example of a journalist from West Bengal who came to them after a good research on their lives. I did not protest and accepted my ineligibility and request for some quotes so that I can make 150 rupees out of it. But the old man was enough reluctant to not help a poor, young, however, unqualified journalist.

As I said earlier woman was polite. After losing little money and lots of time I had, When I was ready to leave, she took me into another rom. She explained that my inexperience could create problems for them. I was surprised that at this age, being Nexlites, they are afraid of state. She refused my claim that Punjabies are born rebellion class because this fact somewhere does not match with atmosphere needed for the execution of core ideology of communism. Even then, she stressed that we should have power of logic. She advised me to read Darvin so that I can understand the existence of life on this planet.

While discussing we reached at Bhagat Singh and his photographs with and without turban. Referencing to so called book of Bhagat Singh, Why I am Atheist, I asked her that in the book it has been claimed bhagat singh was a very intellectual person and in the same book it has been written he was ignorant of the existence of long and hairs on his head. I further explained my point to her “is it logical for an enough intellectual man to not think about the long hairs on his head.” I insisted, “Turban is not associated only with Sikhs it is representation of Punjabies. Then why should Bhgat Singh not have a Turban. What is the problem with Turban?”

She replied with a blunder. She said, “His Turban have nothing to do with his achievements as when he exploded the bomb in assembly at that time he had no long hairs. His thinking changed with the shaving of his hairs. Bhagat singh who snag ‘Inklab Jindabad’ was different that one with turban. So we should use the photographs with hat not with turban.” I suspected if she deserved reading Darvin or Ramayana. I have not disclose their names because I have strong felling that both father and daughter have enough faith in justice system of capitalistic state of India and can sue me.

Point is communists have no power of logic. They are happy with coin have photograph of Bhagat Singh in Hat. So-called capitalistic Indian state has not only captured their self-styled hero but has also dismantled his imaginative struggle by minting his photographs on the currency of the economy dominated by the capitalistic approach of US. Communists want amendments in Guru granth Sahib but not ready to shift away from the bookish concept to bring revolution. Their believes about the formation of social, economic and political atmosphere is no more different from the concept of the Day of justice prevail in Christians and Muslims.  I have no felling for the photographs of Bhagat singh with Turban as I know if turban failed to survive the shocks of capitalism, there would be no need of any Bhagat Singh With or Without Turban.

Read more...

....ਤੇ ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਫਿਰ ਹਾਰ ਗਿਆ

ਕਾਂਡ 1

ਮੈਂ ਉਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਉਥੇ ਹੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਫ਼ਰੁਖ਼ਸੀਅਰ ਦੀ ਕੈਦ 'ਚ ਸੀ,ਮੈਂ ਜੇਲ੍ਹਖਾਨੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ਕੁਆਟਰਾਂ 'ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।ਜੇਲ੍ਹਖਾਨੇ ਵੱਲ ਘੱਟ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ...ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜ਼ਾਬਤੇ 'ਚ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਆਉਂਦਾ । ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮੱਲੋ ਮੱਲੀ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਨੇ ਮੋਏ ਵਜ਼ੀਰ ਖ਼ਾਨ ਨੂੰ ...ਵਕਤ ਦਿਆਂ ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ । ਮੈਂ ਉਸ ਰਾਹ ਜਾਣਾ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿਤਾ।ਸਵੱਬ ਨਾਲ ਹੀ ਅੱਜ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਰਾਹ ਬੰਦ ਸਨ ।ਮੈਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਜਾਣਾ ਸੀ । ਮੈਂ ਚੱਪੜਚਿੜੀ ਵਲੋਂ ਕਰਨਾਲ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ.૴ ਜਿਸ ਰਾਹੇ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਅਪਣੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡਦਾ ਆਇਆ ਸੀ ।

ਮੈਨੂੰ ਭੁਲੇਖਾ ਜਿਹਾ ਪਿਆ, ਬੰਦੇ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਬੰਦੇ ਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ 'ਤੇ ਫਿਰ ਆਉਂਦੀ ਦਿਸੀ । ਮੈਂ ਮੁਰਛਤ ਹੋਇਆ ਉਠ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ । ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ 'ਚ ਢਾਲ ਤੇ ਤੀਰ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲੀ ਕਿਸੇ ਯੋਧੇ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਅੰਗ-ਅੰਗ ਫੜਕਣ ਲੱਗਾ । ਜ਼ਿਹਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਮੈਂ ਜੰਗ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਅਪਣੇ ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ 'ਚ ਇਕੱਠਿਆਂ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰਲਾ ਜੋਸ਼ ਠਾਠਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਠੰਢੇ ਖੂਨ ਨੇ ਉਬਾਲਾ ਮਾਰਿਆ ਹੁਣ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਜੇਲਖਾਨੇ 'ਚ ਕੈਦ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ। ਜ਼ਾਲਮ ਹਾਕਮਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਕਰਾ ਕੇ ਛੱਡਾਂਗੇ।

ਕਾਂਡ 2

ਅਸਲ 'ਚ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਅੱਕੇ ਹੋਏ ਹਾਂ। ਬੰਦੇ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਜਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਦਿਤੀ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਘਸਿਆਰੇ ਬਣ ਗਏ ਨੇ । ਹਾਕਮ ਤਾਂ ਇੰਨੇ ਜ਼ਾਲਮ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਪਣੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਫਸਲਾਂ ਬੀਜਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਮੰਗਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਹਾਕਮ ਕੁਟ-ਕੁਟ ਕੇ ਖੂਨ ਨਿਚੋੜ ਦਿੰਦੇ ਨੇ, 20 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਬੜਾ ਮਾਰਿਆ ।ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਾਹਦਰ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਦਿੱਲੀ 'ਚ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਹਨੇਰੀ ਆਈ। ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਦੀ ਰੂਹ ਹੱਸਦੀ ਰਹੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਵਲੋਂ ਕੀਤੇ ਅਹਿਸਾਨ ਦਾ ਮੁੱਲ ਸੂਦ ਸਣੇ ਮੋੜਿਆ । ਉਧਰ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਂ ਮੁੜ ਜੰਮ ਪਿਆ । ਉਨ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹੀ ਥਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਬੁਚੜਖਾਨੇ 'ਚ ਬਦਲ ਦਿਤਾ। ਹੱਕ ਮੰਗਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਘਰੋਂ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮਾਰੇ । ਬੜੀ ਜ਼ਾਲਮ ਹਨੇਰੀ ਝੁੱਲੀ । ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਂ ਦੇ ਕਈ ਸੈਨਾਪਤੀ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਏ । ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਢਾਈ ਲੱਖ ਸਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਹਿੰਦ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ 'ਚ ਖਾਮੋਸ਼ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣਾ ਦਿਤੇ ਗਏ

ਹਾਹਾਕਾਰ ਮਚ ਗਈ, ਸੂਰਮੇ ਭੇਡਾਂ ਵਰਗੇ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਆਗੂ ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਗੂ ਮਿਆਕਣ ਲੱਗ ਗਏ। ਸਭ ਨੂੰ ਉਮੀਦ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਬਹੁੜੇਗਾ ਤੇ ਅਪਣੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜ ਤੀਰ ਦੇ ਕੇ ਹਿੰਦ ਵੱਲ ਤੋਰੇਗਾ ਸਭ ਨੂੰ ਉਸ 'ਬੰਦੇ' ਦੀ ਉਡੀਕ ਸੀ ਜੋ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਂ ਦੀ ਅੱਤ ਨੂੰ ਠੱਲੇ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਬੰਦਾ ਪੰਜਾਬ ਗੱਜਿਆ ਉਸ ਦਿਨ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਹਿਲਿਆ । ਚੱਪੜਚਿੜੀ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਤੋਂ ਧਮਾਕੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕੱਲਰ ਝੜਿਆ। ਚੱਪੜਚਿੜੀ ਸੈਕਟਰੀਏਟ ਤੋਂ ਬਹੁਤੀ ਦੂਰ ਨਹੀਂ। ਵਜੀਰ ਖਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸੋਧਿਆ ਗਿਆ।ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਪੰਜ ਤੀਰ ਲੈ ਕੇ ਅਏ ਸਿੰਘਾਂ ਦਾ ਜੱਥੇ ਚੋਂ ਗੁਰੂ ਕਾ ਬੰਦਾ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ 'ਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਗੁਰੂ ਕਾ ਬੰਦਾ ਹਵਾਰਾ ਅਤੇ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਹੋਈ।

ਕਾਂਡ 3

ਪਰ ਇਥੇ ਤਾਂ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੀ ਹੋਰ ਸੀ । ਢੋਲਕੀਆਂ ਤੇ ਛੈਣਿਆਂ ਦੀ ਤਾਲ 'ਤੇ ਭੰਡ ਗਾ ਰਹੇ ਸਨ 'ਤੇ ਬੇਜ਼ਮੀਰੇ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਫ਼ੜੀ ਨੱਚ ਰਹੇ ਸਨ। ਧਲਕਦੇ ਢਿੱਡਾਂ ਵਾਲੇ ਜਗੀਰਦਾਰ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਬੈਨਰ ਥੱਲੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾ ਰਹੇ ਸਨ । 36 ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਭੋਗ ਲਵਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੁਖ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਉਸ ਜੇਲਖਾਨੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਥੇ 'ਬੰਦਾ' ਕੈਦ ਸੀ, ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਜੰਬੂਰਾਂ ਨਾਲ ਨੋਚਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਮੈਂ ਜੇਲਖਾਨੇ ਦੇ ਰਾਹ 'ਤੇ ਸੁੰਨ ਖੜਾ ਸੀ । ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਢੋਲ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ ਮੈਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਹੱਲਾ ਤੇ ਦਹਾੜਾਂ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਭੇਡਾਂ ਦਾ ਵੱਗ ਸੀ ਜੋ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਮਿਆਕ ਕੇ ਪ੍ਰਦੂਸਣ ਫੈਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਫਸੋਸ ਜਿੱਤਾਂ ਦਾ ਆਦੀ ਬੰਦਾ ਅੱਜ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਵੀ ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਹਾਰ ਗਿਆ । ਇਤਿਹਾਸ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਇਆ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਉਸ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀ ਰਹੇ ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਿਲੇ ਲਾਇਆ ਉਸ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ ਪਿਛੋਂ ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ਕਿਹਾ, ਉਹ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬਣ ਬੈਠਾ, ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਬੰਦਈ ਹੋ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਵੀ ਬਦਖੋਈ ਦਾ ਉਹੀ ਸਿਲਸਲਾ ਜਾਰੀ ਏ।

ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ 'ਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈਏ ਜਾਂ ਹਾਰਿਆਂ ਹੋਇਆ ਦਾ 'ਦਲ ਖਾਲਸਾ' ਬਣਾਈਏ। ਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਹਰਾਈਏ।

ਤੇਜਾ

9478440512

Read more...

ਫਾਕੇ ਕੱਟੇ, ਛਿੱਤਰ ਖਾਧੇ : ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਵਰੇਗੰਢ ਮਨਾਈ

ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਤੇਜਾ

ਦਰਿਆਉਂ ਪਾਰ ਬਾਰਡਰ ਦੇ ਨੇੜੇ

ਚੌਥੀ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚ ਵੱਸਦੇ ਜਿਹੜੇ

ਸਿਆਸੀ ਟੋਲੇ, ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਈਆਂ

ਅੱਧੇ ਤੇਰੇ ਤੇ ਅੱਧੇ ਮੇਰੇ


ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਇਕ ਚੜ੍ਹਿਆ

ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦਾ ਧੂਤਾ ਫ਼ੜਿਆ

ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ, ਕਰੇ ਲਉਸਮੈਂਟ

ਘੜੂਕਾ ਅਸਾਂ ਕਿਰਾਏ ‘ਤੇ ਕਰਿਆ


ਦੂਜੀ ਧਿਰ ਨੇ ਵੀ ਕੋਠੇ ਗਾਹ ਲਏ

ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਦੋ ਧੜੇ ਬਣਾ ਲਏ

ਕਿਸ਼ਨਾ, ਬਿਸ਼ਨਾ ਪੱਕੇ ਬੇਲੀ

ਝੰਡੇ ਦੋਵਾਂ ਅੱਡ ਅੱਡ ਲਾ ਲਏ


ਦਰਿਆਉਂ ਪਾਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ

ਜੁਆਈਆਂ ਭਾਈਆਂ ਵਾਂਗ ਗਏ ਸਤਿਕਾਰੇ

ਔਰਬਿਟ, ਸਿੰਡੀਕੇਟ, ਪਿਆਰ ਤੇ ਜੀਮੀਦਾਰਾ

ਆਪੋ ਅਪਣੀਆਂ ਬੱਸਾਂ ’ਤੇ ਚਾੜੇ


ਟੈਮ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਵੜਗੇ

ਛੇਤੀ ਨੱਕੋ ਨੱਕੀ ਭਰਗੇ

ਡੰਡੇ ਝੰਡੇ, ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬਾ

ਤਿੰਨ-ਰੰਗੇ ਪੰਡਾਲ ‘ਚ ਖੜਗੇ


ਨੀਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਤਕਰੀਰਾਂ ਕਰੀਆਂ

ਅਸੀ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਭਰੀਆਂ

ਗਾਂਧੀ ਟੋਪੀ, ਚਿੱਟੀ ਪਗੜੀ


ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਦਾ ਗਦਾਰੀਆਂ ਕਰੀਆਂ


ਚਿੱਟੀ ਵਾਲਿਆਂ ਵੀ ਮੌਕਾ ਤਾੜਿਆ

ਤੀਰ ਸਿੱਧਾ ਛਾਤੀ ‘ਚ ਮਾਰਿਆ

ਫਿਰਕੂ ਸਿਆਸਤ, ਫਿਰਕੂ ਦੰਗੇ


ਅਖੇ, ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਭਗਵਾਂ ਰੰਗ ਚਾੜ੍ਹਿਆ


ਸ਼ਾਮਾਂ ਪਈਆਂ ਦਾਰੂ ਨਾਲ ਡੱਕੇ

‘ਕੁੱਤ-ਬਿਆਨੀਆਂ’ ਸੁਣ ਸੁਣ ਅੱਕੇ

ਕਿਸ਼ਨਾ-ਬਿਸ਼ਨਾ ਪੱਤਣ ਤੇ ਆਏ

ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਲੀਕਾਂ ਵੇਖ ਵੇਖ ਥੱਕੇ


ਹੱਟੀਆਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਸ਼ੋਅਰੂਮ ਬਣਾ ਲਏ

ਸੁਤੰਤਰ, ਗਣਤੰਤਰ ਕਈ ਦਿਹੜੇ ਮਨਾ ਲਏ

ਝੰਡੇ ਲਹਿਰਾਏ, ਵਾਜੇ ਵਜਾਏ

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਝੁਗੇ ਚੌੜ ਕਰਾ ਲਏ


ਸੋਚਾਂ ਨੇ ਐਸੀ ਚੁੱਭੀ ਮਾਰੀ

ਕਿਸ਼ਨੇ ਉਚੀ ਧਾਹ ਸੀ ਮਾਰੀ

ਕਿਥੇ ਸੀ ਉਦਣ ਅਮਲੇ ਫੈਲੇ
ਨਾ ਹੀ ਲੱਭੀ ਸਾਨੂੰ ਲਾਰੀ


ਕੱਢ ਕੇ ਕਣਕ ਸੀ ਮੰਡੀ ਜਾਣਾ

ਉਸ ਦਿਨ ਸੀ ਵਰਤਿਆ ਭਾਣਾ

ਟਰਾਲੀ ਪਲਟੀ ਜਗ ਉਲਟਾ ਹੋਇਆ


ਪਿਉਆਂ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦਾ ਜਾਣਾ


ਬਿਸ਼ਨਾ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਰੋਇਆ

ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਜੁਆਈ ਮੋਇਆ

ਕੁੜੀ ਦਾ ਰੰਡ, ਵੇਖਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ


ਖੂਹੀ ਦੀਆਂ ਢਿੱਗਾਂ ‘ਚ ਢਿੱਗ ਹੋਇਆ


ਸਾਡੀ ਮੌਤੇ ਰੱਬ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਰਦਾ


ਅਪਣੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ

ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੇ ਮੈਟਰੋ ਟਰੇਨਾਂ


ਸਾਡੀਆਂ ਪੁਲੀਆਂ ਤਾਂ ਪੱਕੀਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ


ਫਿਰ ਚੁੱਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਠੁੱਡਾ ਮਾਰਿਆ

ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ ਆ ਰੋਅਬ ਝਾੜਿਆ

ਪੀ ਕੇ ਸਾਲੇ ਖਰਮਸਤੀਆਂ ਕਰਦੇ

ਵੱਡੇ ਸਹਾਬ ਕੋਲ ਥਾਣੇ ਵਾੜਿਆ


ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਪਿੰਡੋਂ ਪਰੇ ਜਦ ਆਈ

ਥਾਣਿਉਂ ਮਸੀਂ ਖਲਾਸੀ ਕਰਵਾਈ

ਫਾਕੇ ਕੱਟੇ, ਛਿੱਤਰ ਖਾਧੇ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਵਰੇਗੰਢ ਮਨਾਈ

Read more...

ਫ਼ਤਿਹਨਾਮਾ

ਜਾਗ੍ਰਤੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਜਾਗਰੂਕ ਹੋਏ ਸਿੱਖ ਹੁਣ ਫ਼ਤਿਹ ਦਿਵਸ ਮਨਾਉਂਦਿਆਂ ਫ਼ਤਿਹ ਮਾਰਚ ਕੱਢਣ ਲਈ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਹੋਏ ਹਨ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਫ਼ਤਿਹ ਹੈ ਜੋ ਆਖਰੀ ਵਾਰ 200 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨਸੀਬ ਹੋਈ ਸੀ। ਮਹਾਰਾਜ ਹੀ ਜਾਣੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਹੜੀ ਫ਼ਤਿਹ ਦੀਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆ ਮਨਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮੂਜਬ ਸਾਡੀ ਜਿਹੜੀ ਮਿੱਟੀ ਪਲੀਤ ਪਿਛਲੇ 60-65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿਚ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਪਾਲਕੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਜੇ ਵਜਾ ਕੇ, ਕੱਛਾਂ ਵਜਾਉਣਾ ਸਾਨੂੰ ਸਿਰੇ ਦੇ ਘੁੱਗੂ ਸਿੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ।

                                ਆਉ ਇਕ ਪੰਥਕ ਅਖਵਾਉਂਦੇ ਸਿੱਖ ਵਾਂਗ ਸੋਚੀਏ ਤੇ ਫ਼ਤਿਹ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝੀਏ। ਇਹ ਫ਼ਤਿਹ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਾਰਚਾਂ, ਜਲੂਸਾਂ ਤੇ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ‘ਚੋਂ ‘ਨਾਗਣੀ’ ਰੂਪੀ ਮਾਇਆ ਸਾਡੇ ਧਾਰਮਕ ਕਮ ਸਿਆਸੀ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਖੀਸਿਆਂ ’ਚ ਜਾ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਫ਼ਤਿਹ ਵਰਗੀ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਇਆ ਦੇ ਜਾਲ ਤੋਂ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਇਹ ਮਾਰਚ, ਜਲੂਸ ਤੇ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਅਪਣੀ ਮਿੱਤਰ ਕੁੜੀ ਤੇ ਮਿੱਤਰ ਮੁੰਡਾ ਚੁਣਨ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਮਾਹੌਲ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਦੇਸੀ ਘਿਉ ਦੇ, ਫ਼ਾਸਟ ਫ਼ੂਡ ਦੇ ਲੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਪਣੀ ਜਿੱਤ ਸਮਝਦੇ ਹਾ , ਫਿਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਸਾਡੇ ‘ਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਚਾਹ ਤੇ ਅਚਾਰ ਦੇ ਆਸਰੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਘੋਲ ਘੁਲਦਿਆਂ ਅੰਤ ਫਾਹਾ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਹਰਾਮ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਲਾਏ ਲੰਗਰਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਨਾਨਕ ਦੀਆਂ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਗੋ ਤੇ ਲਾਲੋ ਦੀ ਦੁੱਧ ਤੇ ਖੂਨ ਵਾਲੀ ਬਹੁ ਚਰਚਿਤ ‘ਕਹਾਣੀ ਘੜੀ’ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ 25 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੇ ’ਚੋਂ ਕਰੀਬ 7 ਹਜ਼ਾਰ ਬੰਦਾ ਦਿੱਲੀ ਤੇ 2 ਲੱਖ ਬੰਦਾ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਨ ‘ਚ ਜਿੱਤ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਸਵਾ ਦੋ ਲੱਖ ਲਾਸ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਕਰਦਿਆਂ ਸਾਡੇ ਕਈ ਭਰਾ ਵਜ਼ੀਰੀਆਂ ਅਤੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਦਾ ਸੁਖ ਮਾਣ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਸੀ ਫ਼ਤਿਹ ਦਿਵਸ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਹਰਾਜ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਅੱਜ ਸਾਡਾ ਪੰਥਕ ਆਗੂ, ਆਗੂ ਦਾ ਪੁੱਤ, ਨੂੰਹ, ਘਰ ਵਾਲੀ, ਭਤੀਜਾ, ਪੁੱਤ ਦਾ ਸਾਲਾ, ਜਵਾਈ, ਆਂਢ ਗੁਆਢ ਅਤੇ ਅੰਗਲੀ-ਸੰਗਲੀ ਕੁਰਸੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਜਿੱਤ ਲਈ ਕੋਟਿਨ-ਕੋਟ ਧਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਇਸ ਫ਼ਤਿਹ ਦਿਵਸ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਡੇ ਉਹ ਭਰਾ ਕਿੰਨੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਪਿਛਲੇ 20-22 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ‘ਚ ਬੰਦ ਹਨ। ਇਹ ਮਾਰਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਏਕਤਾ, ਅਖੰਡਤਾ ਤੇ ਧਾਰਮਕ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦਾ ਸਬਕ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਧਰਮ ਯੁੱਧ ਮੋਰਚੇ, ਜ਼ਮੀਰ ਜਗਾਊ ਭਾਸ਼ਣ, ਜੇਲ੍ਹਾਂ, ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਤੇ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਰਕਾਰੀ ਫੰਡ, ਏਜੰਸੀਆਂ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ, ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਦਾ ਸੌਦਾ, ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਕੀਰਤਨ ਸਮਾਗਮ, ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਅਤੇ ਮਾਰਚਾਂ ਅੱਗੇ ਗਤਕਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਮਾਰਚਾਂ ਅਤੇ ਦਿਹਾੜਿਆਂ ਰਾਹੀ ‘ਫ਼ਤਿਹ’ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਨਾਲ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ । ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੋਨੇ ਦੇ ਆਂਡੇ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਹਰੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਛੁਰੀ ਫੇਰ ਕੇ ਸਾਰੇ ਆਂਡੇ ਕੱਢ ਲਏ। ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਮੁੰਡੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ‘ਚ ਘਸਿਆਰੇ ਬਣੇ, ਹੁਣ ਸਾਡੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਧੜਾ ਧੜ ਜਹਾਜ਼ੇ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀਆ ਹਨ । ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਦੇ ਕੁਝ ਜੈਕਾਰੇ ਸੁਣੇ ਸਨ । ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਂ ‘ਚ ਵੀ ਸਾਡੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਫ਼ਤਿਹ ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਡੀਆਂ ਪੈਲੀਆਂ ‘ਚ ਤਾਂ ਹੁਣ ਹਾਰਾਂ ਹੀ ਹਾਰਾਂ ਹਨ। ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਏਦਾਂ ਦੇ ਮਾਅਰਕੇ ਤਾਂ ਮਾਰਨੇ ਹੀ ਪੈਣਗੇ।

ਫ਼ਤਿਹ ਦੇ ਅਰਥ ਉਦੋਂ ਕਿੰਨੇ ਸੁਖਦਾਈ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਹੁਣ ਵਿਹੜਿਆਂ ਤੇ ਠੱਠੀਆਂ ‘ਚ ‘ਕੁਜਾਤਾਂ’ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦੀਆਂ । ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਕੋਈ ਰਾਧਾਸੁਆਮੀ ਅਤੇ ਕੋਈ ਇਸਾਈ। ਉੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਸਿੱਖੀ ਤੋਂ ਇਹ ਧੱਬਾ ਮਿਟਾਉਣ ਲਈ ਡੇਰਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਹੈ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੁਜਾਤਾਂ ਨੂੰ ਡੇਰਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਪਾਉਣ ਦਾ ‘ਫ਼ਤਿਹਨਾਮਾ’ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ । ਉਂਜ ਵੀ ਇਹ ਕਾਲੇ ਪੀਲੇ ਲੋਕ ਫ਼ਤਿਹ ਮਾਰਚਾਂ ‘ਚ ਸਾਡੀਆਂ ਗੋਰੀਆ ਨਿਸ਼ੋਹ ਜਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਮਾਰਦੇ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦੇ। ਇਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਐਲਾਨਨਾਮੇ ਵਾਂਗ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਫ਼ਤਿਹ ਦਿਹਾੜੇ ਸਿਰਫ਼ ਭਾਰਤ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਅਮਰੀਕਾ, ਕਨੇਡਾ , ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀਆ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਮਨਾਵਾਂਗੇ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ਤਿਹ ਦੇ ਅਰਥ ਸਮਝਾਵਾਂਗੇ।

ਸਾਡੇ ਲਈ ਫ਼ਤਿਹ ਨਾਮੋਸ਼ੀ, ਅਕ੍ਰਿਤਘਣਤਾ, ਬੇਗੈਰਤੀ, ਬੇਜ਼ਮੀਰੀ, ਲਾਹਨਤ ਤੇ ਨੀਚਤਾ ਦੀ ਸਮਾਨ ਅਰਥੀ ਹੈ। ਕੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰੀਕ ਹੋਣਾ ਚਾਹਵੇਗਾ।

Read more...